Σώσε κι εσύ το blogging. Μπορείς!
Το τελευταίο διήμερο η ελληνική μπλογκόσφαιρα γίνεται για άλλη μια φορά αντικείμενο σχολιασμού από τα mainstream media (TV, ραδιόφωνα, εφημερίδες) με αφορμή την υπόθεση του press-gr.
Η διαφορά σε σχέση με παλαιότερες περιπτώσεις (Αμαλία, πυρκαγιές κλπ) είναι ότι εδώ τα σχόλια είναι κυρίως αρνητικά. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην άγνοια που υπάρχει στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων γύρω από το blogging αλλά και το Internet γενικότερα. Απόρροια αυτής της άγνοιας είναι η «πακετοποίηση» ολων των bloggers και ο χαρακτηρισμός τους ως εκβιαστών, συκοφαντών κλπ. Οχι πως δεν υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις βέβαια αλλά δεν είναι εκεί η ουσία.
Αυτό όμως που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι η αντίδραση αρκετών bloggers, τώρα αλλά και στο παρελθόν, όπου μέσω διακηρύξεων, κωδίκων δεοντολογίας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο αποδέχονται την ομαδοποίηση και προσπαθούν να παρουσιάσουν τους bloggers ως ενιαίο κίνημα. Αν και αναγνωρίζω, στις περισσότερες περιπτώσεις, τις αγνές προθέσεις πιστεύω ότι όλα αυτά είναι άνευ ουσίας.
Το να προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο που είναι εκτός των blogs για τη χρησιμότητα τους ή για το πόσο ενδιαφέροντα είναι μέσω ευχολογίων και γενικοτήτων είναι κατά τη γνώμη μου αφελές.
Ο μόνος ασφαλής τρόπος για να προσελκύσεις τον κόσμο να ενδιαφερθεί για τα blogs έτσι ώστε ενδεχομένως αργότερα να κόπτεται π.χ. και για τους νόμους που τα διέπουν είναι ένας και είναι ο ίδιος που ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ: Η ποιότητα. Αυτός είναι ο παράγοντας που ρυθμίζει τα πράγματα στα Mέσα και τίποτε άλλο. Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω ποιότητα δεν εννοώ καμμιά υψηλή κουλτούρα. Σε κάθε είδος έργου υπάρχει η ποιότητα και η «ξεπέτα». Υπάρχει ποιοτικό κουτσομπολίστικο υπάρχει και το προχειροφτιαγμένο κουτσομπολίστικο.
Οπότε, όσοι bloggers κόπτεστε για την τύχη του blog σας ή και του blogging γενικότερα, αφήστε τις διακηρύξεις και τους μεγάλους προβληματισμούς και αφοσιωθείτε στο blog σας. Στρώστε τον κ… σας και προσπαθήστε να το κάνετε όσο καλύτερο μπορείτε. Η ασπίδα σας έναντι του κράτους, των διαπλεκομένων συμφερόντων κλπ κλπ είναι οι αναγνώστες σας. Και μη ξεχνάτε ότι εσείς είστε το μέσο και όχι η είδηση. Και όπως συμβαίνει και στη δημοσιογραφία όταν συμβαίνει το αντίστροφο μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Ξέρετε με ποιον…
To blog του Μπούλη 
Δεν νομίζω πως οι bloggers αποδέχονται την ομαδοποίηση όπως γράφεις παραπάνω.
Προσωπικά, πίσω απο αυτά βλέπω κάποιους που απλά θέλουν να προβληθούν και να αυτοκυρηχθούν ως οι πρωτοπόροι την νέας αυτής μόδας, να πουν 2-3 κουβέντες σε τηλεόραση και ραδιόφωνο.
Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, όταν όμως βλέπεις συνεχώς τα ίδια άτομα να κυνηγούν τέτοιες ευκαιρίες και να παίρνουν θέσεις στα πάντα ως ‘ειδικοί’ στο χώρο του blogging αντιλαμβάνεσαι πως όλα αυτά δεν γίνονται ‘για την τύχη του blogging γενικότερα’, όπως γράφεις παραπάνω.
Το χειρότερο βέβαια είναι πως οι υπόλοιποι blogger, ευτυχώς όχι όλοι, αποδέχονται τα άτομα αυτά ως πρωτοπόρους σε ένα κίνημα που δεν υπάρχει…
Τα blogs είναι μια υπερτιμημένη ιστορία και οι bloggers πάσχουν από υπέρμετρη ματαιοδοξία όπου πιστεύουν πως θα αλλάξουν τον κόσμο πίσω από ένα πληκτρολόγιο.
Για μένα τα blogs έχουν γούστο όσο γίνονται στο χαλαρό χωρίς ο εκάστοτε blogger να επιζητά αναγνώριση γιατί τότε παίζουμε με τους όρους της τηλεόρασης η οποία καταπίνει τα παιδιά της.
Οι bloggers θεωρούν πως επειδή έχουν άποψη αυτό αυτομάτως τους κάνει αυθεντικούς και βέβαια εγκυρότερους από τους δημοσιογράφους. Γενικά όλη η ιστορία του blogging στην Ελλάδα έχει καταγραφεί ως η φωνή του εναλλακτικού κι ορισμένοι έχουν παραμυθιαστεί τόσο πολύ με αυτό το χαρακτηρισμό που προσπαθούν επί τούτου να τον δικαιολογήσουν. Με άλλα λόγια πιστεύω πως στα blogs το δήθεν βασιλεύει.
Πάντως εγώ αγνές προθέσεις δεν αναγνωρίζω. Αντιθέτως βλέπω μέσα από μανιφέστα κι άλλες τέτοιες αστειότητες την προσπάθεια ορισμένων να καπελώσουν μια κατάσταση μπας και πουλήσουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους.
Το blogging κατ’ εμέ πρέπει να βρει πάλι τον αυθορμητισμό του. Δυστυχώς οτιδήποτε γίνεται mainstream στην Ελλάδα το τρώει η μαρμάγκα.
Όσο για το press-gr για μένα αποτελεί τη δημοσιογραφία του χειρίστου είδους.
Κ. Μπαρακίτης
(Να βάλω και το ονοματάκι μου γιατί πολλοί εδώ μέσα τραβάνε ζόρι με το ποιος είσαι κι όχι τι λες).
Συμφωνώ μαζί σου σε 2 σημεία:
1. Ναι, είναι ανοησία να θεωρούμε όσους έχουν μπλογκ ενιαίο κίνημα
2. Ναι, δεν χρειάζονται κώδικες κτλ.
Τα πράγματα παραείναι απλά: Αν βρίζεις μέσω του μπλογκ σου -και μάλιστα ανώνυμα-, αν σπιλώνεις αν διακινείς ψευδείς ειδήσεις είσαι ένοχος. Πώς να το κάνουμε; Κάθε απόπειρα να φανεί το όλο θέμα πολύπλοκο, θολώνει τα νερά, φαντάζει ύποπτη και είναι εκ του πονηρού.
@Barak
Δεν χρειάζεται, φαντάζομαι, να σημειώσω το πόσο συμφωνώ μαζί σου…
Συμφωνώ. Και ιδιαίτερα με την τελευταία παράγραφο.
Ο blogger δεν αλλάζει τον κόσμο. Το blogging, όμως, (κι αυτό ως μια από τις παραφυάδες του ίνερνετ)έχει ήδη αλλάξει τον κόσμο. Δεν το έκανε καλύτερο ή χειρότερο: τον άλλαξε, όπως κάποτε τον άλλαξε η τυπογραφία, το τηλέφωνο, η τηλεόραση. Η εμφάνιση ενός τόσο δυνατού εργαλείου φέρνει έντονες αλλαγές. Αλλά αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα για το ποιός χειρίζεται το εργαλείο, με ποιόν τρόπο και με τι αποτελέσματα. Ακριβώς όπως δεν είναι «καλό» ή «επαναστατικό» ό,τι τυπώθηκε ποτέ, απλά και μόνο επειδή χρησιμοποίησε την τυπογραφία.
Η ενθουσιώδης τάση για ομαδοποίηση όλων των bloggers -λες και χάθηκαν τα άπειρα άλλα στοιχεία που τους ξεχωρίζουν ως ανθρώπους- είναι από τις μεγαλύτερες αφέλειες που έχω ακούσει.
Η μόνη περίπτωση να δημιουργηθεί κάτι μακρόχρονα αξιόλογο δεν έχει να κάνει με κάποια σύσσωμη «αδελφωμένη» κίνηση (παρότι, σποραδικά και για επιμέρους θέματα, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί έτσι και αυτό το μέσο). Έχει να κάνει με δουλειά, δημιουργικότητα και καλά blogs. Με την προσπάθεια του καθενός πίσω από το πληκτρολόγιό του.
Ενιαίο κίνημα από ‘bloggers’ είναι αδύνατο να υπάρξει. Κάθε κίνημα έχει τις εσωτερικές του διαιρέσεις. Πως θα ήταν επομένως δυνατόν να προκύψει κάποιο μαζικό κίνημα σε ένα νέο μέσο και μάλιστα από τα πλέον κατακερματισμένα.
Επιμέρους κινήματα-οργανώσεις-ΜΚΟ από bloggers, μπορούν να υπάρξουν και θα ήταν ,για εμένα, ευχής έργο να αναπτυχθούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αυτορρύθμιση που δημιουργεί καλές πρακτικές θα ήταν μια καλή άσκηση
Προσωπικά -ετοιμάζω και σχετικό post- δεν μου αρέσει καθόλου ο αυτοπροσδιορισμός Blogger. Και δίνω μεγάλη σημασία στο πως αντιλαμβάνεται κάποιος τον εαυτό του. Δεν είναι μηχανόβιοι όσοι οδηγούν μηχανή, δεν είναι αυτοκινητάδες όσοι οδηγούν αυτοκίνητα. Αυτοί όμως που θέλουν τον «τίτλο» συνήθως δίνουν ένα πολύ συχνά λανθασμένο «στίγμα» μιας κατάστασης. Οι ίδιοι οι bloggers ως προσωπικότητες είναι προφανές ότι διαφέρουν μεταξύ τους. Αυτοί όμως που θέλουν να προσδιορίσουν τους bloggers ως κάτι συγκεκριμένο κινούνται με έναν τρόπο που δεν μου κάνει καθόλου.
Αν κάποιος θέλει να μιλήσει, θα μίλαγε και πριν τα blogs και θα μιλήσει και μετά τα blogs, είτε γιατί κάτι έχει να πει είτε γιατί απλά θέλει κουβέντα.
Ειδικά όσον αφορά τις βλακείες περί του είμαι Blogger δεν είμαι «βάλτε ότι θέλετε» συγγνώμη για το συνάδελφο αλλά το να είσαι blogger δεν σημαίνει ότι δεν είσαι οτιδήποτε άλλο. Και δεν πρέπει και να σημαίνει κάτι τέτοιο.
@leo, είπα στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι σε όλες
@barak, συμφωνώ για το χαλαρό. Και συμπληρώνω ότι τα καλύτερα πράγματα προκύπτουν μέσα από κέφι και όχι μέσα από κάθε είδους «σφίξιμο»
@fasileiou, τόσο απλά αλλά οπως φαίνεται όχι και τόσο αυτονόητα.
@sotiris koukios, καποιος πρέπει να σου μιλήσει για το spam…
@aerosol, ο αναγνώστης by default δεν δίνει δεκάρα για σένα. Δίνει μόνο γι αυτά που έχεις να του πεις.
@almelidis, οντως μπορούν να δημιουργηθούν επιμέρους ομάδες από bloggers. Αλλά αυτό είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία.
@uroborus, το όλο πράγμα αρχίζει και μου θυμίζει το ελληνικό έπος των ravers στις αρχές των 90s 🙂
Blog τεχνικά θα μπορούσε να έχει κάποιος και στα 90’s. Το ότι έγινε μόδα δεν πάει να πει ότι οι bloggers αποτελούν κάποια ομάδα της κοινωνίας.
Οπότε είναι εντελώς άτοπο να μιλάμε για μαζικές κοινές θέσεις. Τι κοινό μπορεί να έχει πχ. το blog μου με το press-gr? Χρονολογικά αντίστροφα δημοσιευμένα κείμενα με δυνατότητα σχολίων; Ευχαριστώ πολύ.
Πολύ ωραίο το ποστ σου.
τα blog είναι το hype της εποχής μας με οτι και αν συνεπάγεται αυτό. Δεν μου αρέσει η ταυτότητα blogger μου κάνει πολύ ολοκληρωτική και σχεδόν μηδενιστική.
Προτιμώ το ¨Είμαι ο 32μπιτος και γράφω για αυτά που αγαπάω¨
Πολύ ωραίο post.
Στα μπλογκ υπάρχει ποικιλία θεμάτων,πολλαπλότης ενδιαφερόντων και διαστρωμάτωση συμφερόντων. Οι κηνσορες του λόγου δημοσιογράφοι- συγγραφείς ξεχωρίζουν μπροστά, οι εραστές του ονείρου των ποιητών και των ιδεολόγων επονται, με διαφορά στήθους. Το μέσον έχει κουφια οστά και ικανότητα πτήσης κατι σαν τα πτηνά. Θα βρείτε αετούς και πέρδικες, χελιδόνια και κότες. Γιαυτό θεοί και ανθρώποι βλέποντας την «τσίκνα» να διέρχεται της Νεφελοκοκκυγίας των Μπλόγκ θα προσπαθούν πάντα όπως και τώρα, πρωτα να τους δυσφημούν και κατόπιν να τους φιμώνουν.
Θα συμφωνήσω ότι πέρα από συντονισμό δράσης ο καθείς την κουτσουλιά του και επειδή στα πουλιά πέφτει μακρυά δύσκολα την μυρίζει κανείς. 😉
Τον mpouligator θα τον σώσουμε; Eν ανάγκει, βάλε Paypal να συνεισφέρουμε!
Συμφωνώ με τον uroborous. Είναι εξαιρετικά προβληματική, περιοριστική καλύτερα, η χρήση (ή και αφορισμός ενίοτε) του όρου blogger.
Καλησπέρα φίλε Μπούλη.
Τι παίζει με τον aggregator?
«Your website has been suspended!»
Ετοιμάζεται μετακόμιση?!